متاسفانه از بچگي به ما انفعال رو ياد دادن. انتظار رو ياد دادن اما هيچ وقت نگفتن تغيير کنيم. اگه منتظر نشستي که يکي پيدا بشه و دستت رو بگيره و بلندت کنه بايد تا آخر عمر روي زمين دراز کشيده بموني و طعم خاک رو زير زبونت حس کني. اين که يکي پيدا بشه و دستت رو بگيره و هي هر ثانيه بهت بگه بجمب پسر تو مي توني اين فقط براي فيلم هاست. ت بده اون گشادت رو. انتظار توي فرهنگ من و تو جايي نداره. انتظار فقط با حرکت معني پيدا مي کنه.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت